امیر جاهد ازجمله سرایندگان اولیه تصنیفهای آوازی دردوران نخست فعالیت کمپانی های صفحه پرکنی درایران بود که دراعتراض به تکثیر وفروش صفحات قاچاق ازآثارش اطلاعیهای در۳ مهر۱۳۰۶ درجریده اطلاعات منتشرکرد.دراین اطلاعیه آمده است: از قرار اطلاع اخیرا یکی ازدو کمپانی گرامافون با شرکت عده ای که چندی قبل هم صفحاتی پرکرده اندومبالغ خطیری ازثروت مملکت به کیسه خارجیان رفت وعنقریب همان دستگاهها وصفحات که بیش ازصدهزارتومان برای ماتمام شده است درمغازه های سمساری جزواشیاء غیرقابل استفاده و بیمصرف خواهد افتاد،درصدندصفحات جدیدی پرکنندوچون ممکن بودمانند گذشته از بیم رقابت یکدیگر، بدون رعایت مصالح خویش و مملکت حتی نظرخوب آن خواننده ذیقیمتی که فروش صفحات خودرانصف قیمت معمول قرارداده بود،کمپانی رعایت نکرده وبهترین نمونه روحیات ملی مارا با وضع غیرمطلوبی بدست دیگران بدهند.
اینجانب برطبق حق قانونی خودازموقع استفاده کرده به رعایت مصالح اقتصادی مملکت از وزارت جلیله معارف وعمال عالیقدر ودقیق اداره جلیله نظمیه درخواست نمودم که متصدیان امر را از پرکردن قطعات وتصانیف بنده درصفحات گرامافون ممنوع دارند. بدیهی ست متخلفین نه تنها شدیدا تعقیب خواهند شد، صفحات پرشده نیزدرهرکجا به معرض فروش درآید، توقیف می شودوهیچگاه تصور نمیکنم هموطنان عزیز این ضرراجتماعی را احساس نکرده و این اقدام مرا حمل به بی ذوقی نمایند.
درباره امیرجاهد
درباره امیرجاهد ، باید این را اضافه کنیم که :مرحوم محمدعلی امیرجاهد زادهٔ ۱۲۷۵ در تهران و درگذشتهٔ ۱۳۵۶ در تهران شاعر و تصنیفساز بود .
اشعارش بیشتر مضامین میهنی، اجتماعی، عشقی، سیاسی و فلسفی داشت. وی بیش از یکصد سرود و تصنیف ساختهاست و دو جلد کتاب دارد که جلد اول آن دیوان امیرجاهد در سال ۱۳۳۳ با نت آهنگهایش به چاپ رسیدهاست و جلد دوم آن نیز در مرداد ۱۳۴۹ چاپ و انتشار یافت. دختر وی مهین امیر جاهد، همسرمرحوم محمد معین صاحب فرهنگ معین بود و مهدخت معین، نوهدختری او است. در طول تمامی دوران زندگی اش وبا آثار فراوانی که تاکنون ازوی بر جای مانده، تمامی تصانیف شعر وآهنگ خود او است به جز ترانهٔ «ای نوع بشر» و «تا جوانان ایران» که شعر توسط وی ساخته شده و آهنگ در بیات اصفهان ساختهٔ علیاکبر شهنازی است.
او که نخستین فرزند خانواده بود، تحصیلات ابتدایی را در مکتبخانه شمس در گذر شیخ صفیالدین و مدرسه علمیه در خیابان شنی گذراند و برای تکمیل تحصیلات به دارالفنون رفت و در همین حال تا آغاز جنگ جهانی اول در روزنامه رسمی و جراید آن زمان به کار خبرنگاری و خدمات مطبوعاتی اشتغال داشت و شعر و تصنیفهای شورانگیز، با تخلُص «جاهد» میساخت. او پس از کودتای ۱۲۹۹ به خدمت مجلس شورای ملی درآمد. در سال ۱۳۰۲ بر اثر شهرت تصنیفها و شعرهایش، احمدشاه قاجار از وی دعوت کرد وکلمهٔ «امیر» را به تخلص و نام خانوادگی او افزود و از آن پس با نام «امیر جاهد» شناخته شد.
وی در سال ۱۳۰۵ به انتشار سالنامه پارس پرداخت که انتشار آن ۲۸ سال ادامه یافت. امیرجاهد در سفری که به غرب ایران داشت توسط نیروهای قزاق روسیه دستگیر و پس از مدتی آزاد شد. او در سال ۱۳۳۰ از مجلس شورای ملی بازنشسته شد و از سوی وزیر فرهنگ و هنر، مهرداد پهلبد، به عنوان دبیر «انجمن اشاعه و اعتلای موسیقی» منصوب شد و هنرستان آزاد موسیقی ملی (هنرستان شبانه موسیقی) را تشکیل داد و چندسال نیز مسئولیت هنرستان را برعهده داشت
در سال ۱۳۰۸ تصنیفهای او با صدای قمرالملوک وزیری و تار ارسلان درگاهی و مرتضی نیداوود بر روی صفحات ۷۸ دور ضبط شد. در سال ۱۳۸۸ فیلم مستندی با نام «هزار داستان امیرجاهد» ، دربارهٔ زندگی و آثار امیرجاهد، به کارگردانی «منوچهر مشیری» ساخته شد. محمدعلی امیرجاهد در سال ۱۳۵۶ در سن ۸۱ سالگی در تهران درگذشت.
شما چه نظری دارید؟